ΚΑΙ ΕΚ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΤΑ ΚΡΕΙΤΤΩ

Η  Κασσία έλαβε μέρος στην τελετή επιλογής νύφης  (μεταξύ 821 -830 μ.χ.) για τον αυτοκράτορα Θεόφιλο.Θαμπωμένος ο Θεόφιλος από την ομορφιά της την πλησίασε και της είπε: «  Εκ γυναικός τα χείρω ». Η Κασσία αντί να σιωπήσει όπως επέβαλλε το ανδροκρατούμενο καθεστώς της εποχής του απήντησε : « Και εκ γυναικός τα κρείττω ». Ο εγωϊσμός του Θεόφιλου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να επιλέξει τη Θεοδώρα για σύζυγό του, προσφέροντάς της το χρυσό μήλο.

Μας χωρίζουν σχεδόν 12 αιώνες από την εποχή που  κατά την Παράδοση έλαβε χώρα το προαναφερόμενο γεγονός ,που για την εποχή του ήταν μια μορφή επαναστατικής πράξης εκ μέρους της Κασσίας ,της   μετέπειτα Οσίας Κασσιανής.

Ας παρακολουθήσουμε όμως τα βήματα της γυναικείας χειραφέτησης μέσα στους αιώνες,  άλλοτε άστατα- νηπιακά , άλλοτε πεισματάρικα και σταθερά.

Φέτος  η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας συμπληρώνει 106 χρόνια .

Ιστορική Ρίζα της  θεωρείται η απεργία των εργατριών στις κλωστοϋφαντουργίες της Νέας Υόρκης, όπου το 1857 οι εργάτριες διαδήλωναν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας ,καθώς και για ίση αμοιβή για ίση εργασία ανδρών και γυναικών.

Η Απεργία πνίγηκε στο αίμα από τη αστυνομία. Έγιναν χιλιάδες συλλήψεις και πολλές γυναίκες κατέληξαν στις φυλακές.  

Στις 26 και 27  Αυγούστου 1910 στη Δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη των  Σοσιαλιστριών που έλαβε χώρα στην Κοπεγχάγη ψηφίστηκε , επίσημα πλέον, η καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας .

Η πρόταση έγινε από την Κλάρα Τσέτκιν , βουλευτή του  Γερμανικού Κοινοβουλίου.

Από τότε οι γυναίκες έχουν κάνει αρκετά βήματα για τη χειραφέτησή τους , ωστόσο έχουν ακόμη μακρύ δρόμο μπροστά τους, όπως δείχνουν και τα στοιχεία της Ε.Ε.

Κατά μέσο όρο οι γυναίκες στην Ε.Ε. κερδίζουν περίπου 16% λιγότερα χρήματα την ώρα από τους άνδρες , παρά το γεγονός ότι έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο και το πανεπιστήμιο ( αντιπροσωπεύουν το 60% των αποφοίτων του πανεπιστημίου στην Ε.Ε.)

Οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων  μερικής απασχόλησης στη Ε.Ε.(34,9% έναντι μόλις 8,6% των ανδρών) με αρνητικές επιπτώσεις στη σταδιοδρομία, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα,τα διάφορα επιδόματα κ.α.

Το χάσμα στις αμοιβές μεταξύ ανδρών και γυναικών αντανακλά τις συνεχιζόμενες διακρίσεις και ανισότητες που ισχύουν στη αγορά εργασίας ,κατά κύριο λόγο εις βάρος των γυναικών.

Οι αιτίες αυτών των πρακτικών είναι πολυσύνθετες. Δεδομένου ότι οι γυναίκες φέρουν το βάρος της μη αμειβόμενης εργασίας ( αν πλήρωναν τα κράτη την απλήρωτη γυναικεία εργασία ,ενδεχομένως να πτώχευαν) και της φροντίδας των παιδιών, τείνουν να εργάζονται λιγότερες ώρες ή εργάζονται σε τομείς και επαγγέλματα όπου οι θέσεις εργασίας εναρμονίζονται περισσότερο με τις οικογενειακές ευθύνες.

Το 2013 οι γυναίκες αποτελούσαν μόνο το 17,8% των μελών Διοικητικών Συμβουλίων στις μεγαλύτερες εισηγμένες εταιρείες σε όλη την Ε.Ε. και μόλις το 4,8% των προέδρων αυτών  των  Συμβουλίων. Η αναλογία γυναικών σε θέσεις διευθυνόντων συμβούλων  ήταν ακόμη χαμηλότερα στα 2,8%.

Το 1986   οι δημοσιογράφοι Hymowitz και    Schellhard  της εφημερίδας Wall Street Zournal χρησιμοποίησαν τον μεταφορικό όρο «γυάλινη οροφή» (glass ceiling) για να περιγράψουν τα τεχνητά ή αόρατα εμπόδια ( βασισμένα σε απόψεις και προκαταλήψεις ) , που επιβραδύνουν ή σταματούν την επαγγελματική εξέλιξη των γυναικών .

Οι γυναίκες όμως υποεκπροσωπούνται όχι μόνο στην οικονομία αλλά και την πολιτική.

Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μόλις 50 είναι γυναίκες βουλευτές (18%)  και στους 325 Δήμους της χώρας μόνο 15 Δήμαρχοι είναι γυναίκες (4,6%)

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και συνεχίζουν να είναι εναντίον των γυναικών.

Ωστόσο οι γυναίκες αποτελούμε  το 51% του παγκόσμιου πληθυσμού και αν είμαστε  δυνατές μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα.

Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να κάνουμε θεμελιώδεις αλλαγές στον πολιτισμό μας. Αλλά για να επέλθει ουσιαστική αλλαγή, χρειαζόμαστε θηλυκή ενέργεια στη διακυβέρνηση του Κόσμου.

Χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες σε θέσεις ευθύνης.

Η γυναίκα είναι η γενέθλια κοίτη της ζωής.

Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις μας είναι περισσότερες από τα δικαιώματα για τα οποία δώσαμε και δίνουμε μάχες συνεχώς.Η Πολιτεία θεσπίζει νόμους για την ισότητα των δύο φύλων,η ισότητα όμως δεν κατακτιέται μόνο με νόμους , για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.

Πρέπει να βρούμε νέους τρόπους να επικοινωνήσουμε , να δικτυωθούμε , με στόχο να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας , τις ιδέες μας,τις αγωνίες μας και να συνάψουμε μια νέα Κοινωνική Συμμαχία , Αλληλεγγύης, Ισότητας, Δικαιοσύνης.

Πρέπει να  πάψουμε να είμαστε το αδρανές υλικό της Κοινωνίας , και να διεκδικήσουμε  θέσεις στο Δημόσιο Χώρο, στο Δημαρχείο , στο Κοινοβούλιο.

Η ενεργοποίηση των γυναικών είναι το ζητούμενο , πρέπει να είμαστε στο προσκήνιο της Πολιτικής , όπως είμαστε στο προσκήνιο της Ζωής.

Πρέπει να δίνουμε καθημερινά το παρόν στους Κοινωνικούς Αγώνες ,στις κινητοποιήσεις .

Τίποτε δε χαρίζεται στη Ζωή , όλα κερδίζονται με συνεχείς μάχες .

Τις μάχες αυτές μπορούν να τις κερδίσουν μόνο γυναίκες αυτάρκεις και αυτασφαλείς που νιώθουν περήφανες για τη γυναικεία τους φύση και δε ζουν με το άγχος της υπέρβασής της.

Γιατί πολλές γυναίκες προσπαθώντας να καταδείξουν ότι μπορούν και αυτές να κατακτήσουν κορυφαίες θέσεις στην Οικονομία ή στην Πολιτική μιμούνται τόσο πολύ τους άνδρες που καταντούν δευτερογενείς άνδρες .(όρα Θάτσερ, Μέη). Δε μας αξίζει ο μιμητισμός, μπορούμε με τα γυναικεία εφόδια να κερδίσουμε θέσεις στο Δημόσιο Χώρο, δε χρειάζεται να απαρνηθούμε τη γυναικεία μας φύση προκειμένου να δείξουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε εξίσου καλά με τους άνδρες.

Μιλάμε για ισότητα εξάλλου και όχι για ομοιότητα , αντίπαλοί μας δεν είναι οι άνδρες ,αλλά οι εσωτερικές μας ανασφάλειες «Το νικάν σεαυτόν πασών των νικών η αρίστη».

Οι γυναίκες που έχουν αυτεπίγνωση , αυτογνωσία , αυτοσεβασμό ,αυτοεκτίμηση κερδίζουν  την  εμπιστοσύνη  των ανδρών και οι συντροφικές τους σχέσεις στηρίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό , αντέχουν στο χρόνο και επιτρέπουν τους συντρόφους να εξακολουθούν να αναπτύσσονται σε προσωπικό επίπεδο.  

Η διαφορετικότητά μας μπορεί να συνεισφέρει στον Πολιτικό Πολιτισμό τα μέγιστα , η δική μας διαφορετική ματιά μπορεί να βοηθήσει σε μια Πανοραμική Θέαση της Πραγματικότητας, γιατί η απουσία μας από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων οδηγεί σε μιά ανάπηρη , ελλειμματική Δημοκρατία , που αφαλοκόπηκε από τη Μητέρα Κοινωνία.

Η σημερινή ημέρα είναι μια ευκαιρία για ουσιαστικές αναθεωρήσεις

Ο σεβασμός της Κοινωνίας κερδίζεται με επίμονη και επίπονη προσπάθεια , με σύνεση, υπομονή και με την   ηθική που υπαγορεύει η ΕΥΘΥΝΗ..

Δε χρειαζόμαστε νέους ήρωες για να μας εμπνέουν  και  να μας  καθοδηγούν.

Δε χρειαζόμαστε κανένα αυτοκράτορα Θεόφιλο που θα μας δώσει το χρυσό μήλο .

Χρειάζεται μόνο να πιστέψουμε στις δικές μας ευλογημένες δυνάμεις , να στηριχθούμε στα δικά μας πόδια  , γιατί ο Θεός και η Φύση μας εμπιστεύτηκαν τον σημαντικότερο ρόλο , το ρόλο του Φορέα της Ζωής, ένα ρόλο που κανείς δε μπορεί να μας στερήσει.

Το δικό μας χρυσό μήλο μας  δόθηκε από το Θεό και από τη Φύση.

Χρειάζεται  η κάθε μια από εμάς να είναι  μόνο ο εαυτός της , γιατί η πιό σπουδαία γυναίκα, η πιό όμορφη γυναίκα είναι αυτή που εξακολουθεί να ονειρεύεται, να μάχεται , να δημιουργεί, να  κλείνει το μάτι της στη ΖΩΗ .

Το διάσημο τραγούδι του αμερικανικού γυναικείου κινήματος «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» (Bread andRoses), με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα μια καλύτερη ποιότητα ζωής, τραγουδήθηκε σε μια απεργία 14.000 εργατών και εργατριών στις κλωστοϋφαντουργίες, στις 11 Ιανουαρίου 1912 στηLawrence/Μασαχουσέτη, ενάντια σε μια παραπέρα μείωση των μισθών πείνας, ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας και την παιδική εργασία.

Οι απεργοί συνέχισαν τη πάλη τους μέχρι τις 14 Μαρτίου κατορθώνοντας να επιβάλουν μερικά από τα αιτήματά τους.Το τραγούδι αυτό μετατράπηκε σε σύνθημα του αμερικανικού γυναικείου κινήματος και σύντομα τραγουδήθηκε σε όλο τον κόσμο. Κατά την απεργία υπήρξαν αιματηρές αντιπαραθέσεις οι οποίες ενίσχυσαν την υποστήριξη στους απεργούς. 

Το ποίημα που γράφτηκε από τον James Oppenheim είναι το ακόλουθο:

Ψωμί και Τριαντάφυλλα

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της μέρας

χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες φάμπρικες

γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα

γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε

«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα»

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός είναι και για τους άνδρες ο αγώνας μας

γιατί είναι των γυναικών παιδιά και τους γεννάμε πάλι,

φτάνει πια ο παιδεμός σ’ όλη μας τη ζωή,

πεινάνε οι ψυχές και όχι το σώμα μόνο

«δώστε μας Ψωμί, δώστε μας Τριαντάφυλλα»

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός αμέτρητες γυναίκες πεθαμένες

σμίγουν το θρήνο τους και λένε το παλιό τραγούδι του ψωμιού

οι σκλαβωμένες ψυχές τους γνώρισαν λίγη μόνον ομορφιά, τέχνη κι αγάπη.

Ναι, για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα.

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες

το ξεσήκωμα των γυναικών είναι ξεσήκωμα όλης της ανθρωπότητας

όχι πια σκλάβοι και τεμπέληδες, δέκα που μοχθούν για έναν που ξαπλώνει

αλλά ένα δίκαιο μοίρασμα στ’ αγαθά της ζωής,

«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα»