8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Έχουμε χρέος να θυμόμαστε γιατί καθιερώθηκε αυτή η ημέρα ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Στις 8/3/1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες απασχόλησης , μείωση των ωρών εργασίας , αλλά και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών.
Η αστυνομία της Νέας Υόρκης χτυπά τις εργάτριες με πρωτοφανή σκληρότητα , η διαδήλωση αιματοκυλίστηκε.
Μετά από 53 χρόνια στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1910, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν η μέρα αυτή καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Η Κλάρα Τσέτκιν υπήρξε κορυφαία γυναικεία προσωπικότητα , επιφανής παράγοντας του Γερμανικού και του παγκόσμιου προοδευτικού και κομμουνιστικού Κινήματος .
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα γυναικεία ζητήματα και δούλεψε στις διεθνείς σοσιαλιστικές οργανώσεις των Γυναικών .
Το 1932 προεδρεύοντας ως η αρχαιότερη βουλευτής στην κήρυξη των εργασιών της Γερμανικής Βουλής , με το λόγο της υποχρέωσε τους ναζί βουλευτές να αποχωρήσουν. Πέθανε εξόριστη στη Ρωσία το 1933 , μάχιμη ως το τέλος της ζωής της.
Από την εξέγερση του 1857 πέρασαν 153 ολόκληρα χρόνια , υπήρξε αρκετή πρόοδος στο θέμα της εξίσωσης ανδρών και γυναικών , ωστόσο έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε .
Αν αναλογισθούμε ότι ακόμη και σήμερα οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται στα κέντρα λήψης οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων .
Στις εκλογές του 2004 το σύνολο των εκλεγμένων γυναικών ήταν 38 , δηλαδή μόλις το 13 % του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στις εκλογές του 2007 οι εκλεγμένες γυναίκες γίνονται 48 και το ποσοστό τους 16% , στις εκλογές του 2009 oι εκλεγμένες γυναίκες είναι 52 και το ποσοστό τους περίπου 17% .
Το 1930 δόθηκε στη χώρα μας το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες στις δημοτικές εκλογές .Μπορούσαν να ψηφίσουν και όχι να ψηφιστούν. Έπρεπε να γνωρίζουν όμως ανάγνωση και γραφή και να είναι πάνω από 30 ετών.
Στην Ελλάδα που το 65-70% του γυναικείου πληθυσμού ήταν αναλφάβητο το 1934 που ψήφισαν για πρώτη φορά γυναίκες, προσήλθαν στις κάλπες λιγότερες από 300!!!
Στις βουλευτικές εκλογές ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα .
Μόλις το 1952 δόθηκε για πρώτη φορά στις Ελληνίδες το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, αλλά έπρεπε να συνταχθούν πρώτα οι εκλογικοί κατάλογοι και δεν πρόλαβαν να ψηφίσουν.
Το Γενάρη όμως του 1953 στις επαναληπτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη ψήφισαν και γυναίκες.
Τότε έθεσε υποψηφιότητα η Ελένη Σκούρα και η Βιργινία Ζάννα.
Εξελέγη η Ελένη Σκούρα , πρώτη βουλευτής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Το 1956 οι Ελληνίδες πήραν μέρος στις εκλογές σε όλη την επικράτεια και εξελέγησαν η Λίνα Τσαλδάρη και η Βάσω Θανασέκου.
Η Λίνα Τσαλδάρη μάλιστα έγινε και Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας.
Σήμερα από τα 36 μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου τα 9 είναι γυναίκες
( 5 Υπουργοί και 4 Υφυπουργοί)
Υπήρξε πρόοδος , όχι όμως αυτή που θα περιμέναμε.
Εάν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε τετραετία η γυναικεία αντιπροσώπευση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αυξάνεται κατά 1% ή 2% οι ρυθμοί είναι βασανιστικά αργοί.
Η χώρα μας στη διεθνή κατάταξη συμμετοχής των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια έχει 78η θέση( Ισπανία 7η , Πορτογαλία 43η,Γερμανία 16η κοκ)
Τα ποσοστά των εκλεγμένων γυναικών στα ελληνικά κόμματα είναι κάτω του 20%.
Οι γυναίκες δήμαρχοι , νομάρχες παραμένουν ελάχιστες 97% άνδρες 3%μόνο γυναίκες.
Ο Νόμος 2839/2000 για τη συμμετοχή των δύο φύλων στα υπηρεσιακά, διοικητικά συμβούλια ή άλλα συλλογικά όργανα της Διοίκησης συνεχίζει δυστυχώς να καταστρατηγείται .
Στις δημοτικές εκλογές του 2002 οι εκλεγμένες γυναίκες ήταν 22,96%
Από 214 υποψήφιες δημάρχους εξελέγησαν 21 γυναίκες έναντι 1000 περίπου ανδρών.
Το ποσοστό δε των εκλεγμένων γυναικών στα Νομαρχιακά συμβούλια ήταν 18,83%.
Αν δούμε και τον κοινωνικό τομέα δράσης οι γυναίκες έχουν υπερδιπλάσιο ποσοστό ανεργίας από τους άνδρες , απασχολούνται σε μεγαλύτερο βαθμό στις λεγόμενες άτυπες μορφές απασχόλησης , μερική απασχόληση , εκ περιτροπής απασχόληση, ανασφάλιστη εργασία, κακοπληρωμένη απασχόληση.
Παράλληλα μια νοικοκυρά δουλεύει 365 μέρες το χρόνο χωρίς αργίες και διακοπές.
Αν η εργασία της αμειβόταν σύμφωνα με μια έκθεση του ΟΗΕ 1999 θα απέδιδε σε ετήσια βάση το ποσό των 16 τρις δολαρίων.
Δεν είναι υπερβολή να ισχυρισθούμε πως αν η κοινωνία πλήρωνε την απλήρωτη γυναικεία εργασία η οικονομία θα είχε υποστεί βαρύτατο πλήγμα και η χώρα θα δήλωνε πτώχευση.
H προσέγγιση του γυναικείου θέματος θα ήταν απόλυτα επιφανειακή αν δεν επισημαίναμε πως η στάση της κοινωνίας απέναντι στο γυναικείο θέμα είναι αντανάκλαση και συνεπώς συνάρτηση κοινωνικών παραγόντων
Αυτό που αποκαλούμε θέση της γυναίκας πρέπει να κριθεί σε σχέση με:
· Το άλλο φύλο
· Την οικογένεια
· Την ευρύτερη κοινωνία
· Το βαθμό συνειδητής αντιμετώπισης της θέσης αυτής από την ίδια τη γυναίκα (αυτοσυνειδησία)
Η θέση αυτή προσδιορίζεται από στοιχεία οικονομικά , νομικά, κοινωνιολογικά, ψυχολογικά, πολιτικά και πολιτιστικά..
Οι οικονομικές εξελίξεις παίζουν πρωταρχικό ρόλο, εφόσον ώθησαν τη γυναίκα στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας και έτσι αυξήθηκε η οικονομική της αυτονόμηση απέναντι στον άνδρα.
Ωστόσο η οικονομική αυτονόμηση της γυναίκας δε συνεπάγεται αυτόματα και την απελευθέρωσή της , γιατί το θέμα αυτό είναι πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο και θέλει ανάλογη αντιμετώπιση.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε πως η θέση της γυναίκας στην κοινωνία προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το βαθμό ωρίμανσης και ετοιμότητας της ίδιας.
Ο δρόμος της αυτοπραγμάτωσης περνά από την αυτοσυνειδησία.
Ουσιαστική απελευθέρωση δε φέρνει από μόνη της η οικονομική αυτοδυναμία.
Πώς αλήθεια μπορεί να πραγματώσει τον εαυτό της η γυναίκα;
Όχι βέβαια με τη χρησιμοποίηση του εαυτού της σαν αποδοτική μηχανή , ούτε αρκεί μόνο το γεμάτο πορτοφόλι .
Γυναίκες που αξίζουν και ξεχωρίζουν είναι γυναίκες αυτασφαλείς , αυτάρκεις , γυναίκες που καταφάσκουν στη γυναικεία τους φύση και δε ζουν με το άγχος της υπέρβασής της.
Γυναίκες που δε συντηρούν το στερεότυπο της διακοσμητικής θηλυκότητας και της υποτιθέμενης αδυναμίας και ανικανότητας.
Γυναίκες που νιώθουν ισοδυνάμου αξίας συνομιλήτριες με τους άνδρες και πορεύονται μαζί τους στο δρόμο της ζωής με αμοιβαίο σεβασμό , αλληλοεκτίμηση ,αξιοπρέπεια και συντροφικότητα.
Στις 8/3/1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες απασχόλησης , μείωση των ωρών εργασίας , αλλά και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών.
Η αστυνομία της Νέας Υόρκης χτυπά τις εργάτριες με πρωτοφανή σκληρότητα , η διαδήλωση αιματοκυλίστηκε.
Μετά από 53 χρόνια στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1910, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν η μέρα αυτή καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Η Κλάρα Τσέτκιν υπήρξε κορυφαία γυναικεία προσωπικότητα , επιφανής παράγοντας του Γερμανικού και του παγκόσμιου προοδευτικού και κομμουνιστικού Κινήματος .
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα γυναικεία ζητήματα και δούλεψε στις διεθνείς σοσιαλιστικές οργανώσεις των Γυναικών .
Το 1932 προεδρεύοντας ως η αρχαιότερη βουλευτής στην κήρυξη των εργασιών της Γερμανικής Βουλής , με το λόγο της υποχρέωσε τους ναζί βουλευτές να αποχωρήσουν. Πέθανε εξόριστη στη Ρωσία το 1933 , μάχιμη ως το τέλος της ζωής της.
Από την εξέγερση του 1857 πέρασαν 153 ολόκληρα χρόνια , υπήρξε αρκετή πρόοδος στο θέμα της εξίσωσης ανδρών και γυναικών , ωστόσο έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε .
Αν αναλογισθούμε ότι ακόμη και σήμερα οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται στα κέντρα λήψης οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων .
Στις εκλογές του 2004 το σύνολο των εκλεγμένων γυναικών ήταν 38 , δηλαδή μόλις το 13 % του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στις εκλογές του 2007 οι εκλεγμένες γυναίκες γίνονται 48 και το ποσοστό τους 16% , στις εκλογές του 2009 oι εκλεγμένες γυναίκες είναι 52 και το ποσοστό τους περίπου 17% .
Το 1930 δόθηκε στη χώρα μας το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες στις δημοτικές εκλογές .Μπορούσαν να ψηφίσουν και όχι να ψηφιστούν. Έπρεπε να γνωρίζουν όμως ανάγνωση και γραφή και να είναι πάνω από 30 ετών.
Στην Ελλάδα που το 65-70% του γυναικείου πληθυσμού ήταν αναλφάβητο το 1934 που ψήφισαν για πρώτη φορά γυναίκες, προσήλθαν στις κάλπες λιγότερες από 300!!!
Στις βουλευτικές εκλογές ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα .
Μόλις το 1952 δόθηκε για πρώτη φορά στις Ελληνίδες το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, αλλά έπρεπε να συνταχθούν πρώτα οι εκλογικοί κατάλογοι και δεν πρόλαβαν να ψηφίσουν.
Το Γενάρη όμως του 1953 στις επαναληπτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη ψήφισαν και γυναίκες.
Τότε έθεσε υποψηφιότητα η Ελένη Σκούρα και η Βιργινία Ζάννα.
Εξελέγη η Ελένη Σκούρα , πρώτη βουλευτής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Το 1956 οι Ελληνίδες πήραν μέρος στις εκλογές σε όλη την επικράτεια και εξελέγησαν η Λίνα Τσαλδάρη και η Βάσω Θανασέκου.
Η Λίνα Τσαλδάρη μάλιστα έγινε και Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας.
Σήμερα από τα 36 μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου τα 9 είναι γυναίκες
( 5 Υπουργοί και 4 Υφυπουργοί)
Υπήρξε πρόοδος , όχι όμως αυτή που θα περιμέναμε.
Εάν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε τετραετία η γυναικεία αντιπροσώπευση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αυξάνεται κατά 1% ή 2% οι ρυθμοί είναι βασανιστικά αργοί.
Η χώρα μας στη διεθνή κατάταξη συμμετοχής των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια έχει 78η θέση( Ισπανία 7η , Πορτογαλία 43η,Γερμανία 16η κοκ)
Τα ποσοστά των εκλεγμένων γυναικών στα ελληνικά κόμματα είναι κάτω του 20%.
Οι γυναίκες δήμαρχοι , νομάρχες παραμένουν ελάχιστες 97% άνδρες 3%μόνο γυναίκες.
Ο Νόμος 2839/2000 για τη συμμετοχή των δύο φύλων στα υπηρεσιακά, διοικητικά συμβούλια ή άλλα συλλογικά όργανα της Διοίκησης συνεχίζει δυστυχώς να καταστρατηγείται .
Στις δημοτικές εκλογές του 2002 οι εκλεγμένες γυναίκες ήταν 22,96%
Από 214 υποψήφιες δημάρχους εξελέγησαν 21 γυναίκες έναντι 1000 περίπου ανδρών.
Το ποσοστό δε των εκλεγμένων γυναικών στα Νομαρχιακά συμβούλια ήταν 18,83%.
Αν δούμε και τον κοινωνικό τομέα δράσης οι γυναίκες έχουν υπερδιπλάσιο ποσοστό ανεργίας από τους άνδρες , απασχολούνται σε μεγαλύτερο βαθμό στις λεγόμενες άτυπες μορφές απασχόλησης , μερική απασχόληση , εκ περιτροπής απασχόληση, ανασφάλιστη εργασία, κακοπληρωμένη απασχόληση.
Παράλληλα μια νοικοκυρά δουλεύει 365 μέρες το χρόνο χωρίς αργίες και διακοπές.
Αν η εργασία της αμειβόταν σύμφωνα με μια έκθεση του ΟΗΕ 1999 θα απέδιδε σε ετήσια βάση το ποσό των 16 τρις δολαρίων.
Δεν είναι υπερβολή να ισχυρισθούμε πως αν η κοινωνία πλήρωνε την απλήρωτη γυναικεία εργασία η οικονομία θα είχε υποστεί βαρύτατο πλήγμα και η χώρα θα δήλωνε πτώχευση.
H προσέγγιση του γυναικείου θέματος θα ήταν απόλυτα επιφανειακή αν δεν επισημαίναμε πως η στάση της κοινωνίας απέναντι στο γυναικείο θέμα είναι αντανάκλαση και συνεπώς συνάρτηση κοινωνικών παραγόντων
Αυτό που αποκαλούμε θέση της γυναίκας πρέπει να κριθεί σε σχέση με:
· Το άλλο φύλο
· Την οικογένεια
· Την ευρύτερη κοινωνία
· Το βαθμό συνειδητής αντιμετώπισης της θέσης αυτής από την ίδια τη γυναίκα (αυτοσυνειδησία)
Η θέση αυτή προσδιορίζεται από στοιχεία οικονομικά , νομικά, κοινωνιολογικά, ψυχολογικά, πολιτικά και πολιτιστικά..
Οι οικονομικές εξελίξεις παίζουν πρωταρχικό ρόλο, εφόσον ώθησαν τη γυναίκα στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας και έτσι αυξήθηκε η οικονομική της αυτονόμηση απέναντι στον άνδρα.
Ωστόσο η οικονομική αυτονόμηση της γυναίκας δε συνεπάγεται αυτόματα και την απελευθέρωσή της , γιατί το θέμα αυτό είναι πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο και θέλει ανάλογη αντιμετώπιση.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε πως η θέση της γυναίκας στην κοινωνία προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το βαθμό ωρίμανσης και ετοιμότητας της ίδιας.
Ο δρόμος της αυτοπραγμάτωσης περνά από την αυτοσυνειδησία.
Ουσιαστική απελευθέρωση δε φέρνει από μόνη της η οικονομική αυτοδυναμία.
Πώς αλήθεια μπορεί να πραγματώσει τον εαυτό της η γυναίκα;
Όχι βέβαια με τη χρησιμοποίηση του εαυτού της σαν αποδοτική μηχανή , ούτε αρκεί μόνο το γεμάτο πορτοφόλι .
Γυναίκες που αξίζουν και ξεχωρίζουν είναι γυναίκες αυτασφαλείς , αυτάρκεις , γυναίκες που καταφάσκουν στη γυναικεία τους φύση και δε ζουν με το άγχος της υπέρβασής της.
Γυναίκες που δε συντηρούν το στερεότυπο της διακοσμητικής θηλυκότητας και της υποτιθέμενης αδυναμίας και ανικανότητας.
Γυναίκες που νιώθουν ισοδυνάμου αξίας συνομιλήτριες με τους άνδρες και πορεύονται μαζί τους στο δρόμο της ζωής με αμοιβαίο σεβασμό , αλληλοεκτίμηση ,αξιοπρέπεια και συντροφικότητα.
Αναρτήσεις
