8 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Έχουμε χρέος να θυμόμαστε γιατί καθιερώθηκε η 8η Μαρτίου   ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Στις 8/3/1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία, ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες απασχόλησης, μείωση των ωρών εργασίας, αλλά και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών.
Η αστυνομία της Νέας Υόρκης χτυπά τις εργάτριες με πρωτοφανή σκληρότητα, η διαδήλωση πνίγεται στο αίμα.

Μετά από 53 χρόνια στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη το 1910, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν η μέρα αυτή καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Από την εξέγερση του 1857 πέρασαν 158 ολόκληρα χρόνια, στο μεταξύ σημειώθηκε  αρκετή πρόοδος στο θέμα της εξίσωσης ανδρών και γυναικών, ωστόσο έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε, αν αναλογισθούμε ότι ακόμη και σήμερα οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται στα κέντρα λήψης οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων .

                                                        Η Κλάρα Τσέτκιν(1857-1933)

Το 1930 δόθηκε στη χώρα μας το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες στις δημοτικές εκλογές. Μπορούσαν να ψηφίσουν και όχι να ψηφιστούν. Έπρεπε να γνωρίζουν όμως ανάγνωση και γραφή και να είναι πάνω από 30 ετών.
Στην Ελλάδα που το 65-70% του γυναικείου πληθυσμού ήταν αναλφάβητο το 1934 που ψήφισαν για πρώτη φορά γυναίκες, προσήλθαν στις κάλπες λιγότερες από 300!!!

Στις βουλευτικές εκλογές ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα.

Μόλις το 1952 δόθηκε για πρώτη φορά στις Ελληνίδες το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, αλλά έπρεπε να συνταχθούν πρώτα οι εκλογικοί κατάλογοι και δεν πρόλαβαν να ψηφίσουν. 

Το Γενάρη όμως του 1953 στις επαναληπτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη ψήφισαν και γυναίκες.

Τότε έθεσε υποψηφιότητα η Ελένη Σκούρα και η Βιργινία Ζάννα.
Εξελέγη η Ελένη Σκούρα, πρώτη βουλευτής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Το 1956 οι Ελληνίδες πήραν μέρος στις εκλογές σε όλη την επικράτεια και εξελέγησαν η Λίνα Τσαλδάρη και η Βάσω Θανασέκου.

Η Λίνα Τσαλδάρη μάλιστα έγινε και Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας.

Στις εκλογές του 2004 το σύνολο των εκλεγμένων γυναικών ήταν 39, δηλαδή μόλις το 13 % του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στις εκλογές του 2007 οι εκλεγμένες γυναίκες γίνονται 48 και το ποσοστό τους 16%, στις εκλογές του 2009 oι εκλεγμένες γυναίκες είναι 52 και το ποσοστό τους περίπου 17%.

Στις εκλογές του 2012 εκλέγονται 63 γυναίκες (21,3%), ενώ στις τελευταίες εκλογές 25 Γενάρη  2015 εκλέγονται 69 γυναίκες ,  23% του Κοινοβουλίου.
Υπήρξε πρόοδος, όχι όμως αυτή που θα περιμέναμε.

Εάν αναλογιστεί κανείς ότι κάθε τετραετία η γυναικεία αντιπροσώπευση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αυξάνεται κατά 1% ή 2% οι ρυθμοί είναι βασανιστικά αργοί.
Η χώρα μας στη διεθνή κατάταξη συμμετοχής των γυναικών στα εθνικά κοινοβούλια κατέχει την 78η θέση( Ισπανία 7η, Πορτογαλία 43η,Γερμανία 16η κ.ο.κ.)

Αν δούμε και τον κοινωνικό τομέα δράσης  το ποσοστό ανεργίας των γυναικών  (30,4% στο β΄τρίμηνο του 2014) είναι σημαντικά υψηλότερο  από των ανδρών(23,5%), απασχολούνται σε μεγαλύτερο βαθμό στις λεγόμενες άτυπες μορφές απασχόλησης, μερική απασχόληση, εκ περιτροπής απασχόληση, ανασφάλιστη εργασία, κακοπληρωμένη απασχόληση.
Παράλληλα μια νοικοκυρά δουλεύει 365 μέρες το χρόνο χωρίς αργίες και διακοπές.
Αν η εργασία της αμειβόταν (σύμφωνα με μια έκθεση του ΟΗΕ 1999) θα απέδιδε σε ετήσια βάση το ποσό των 16 τρις δολαρίων.
Δεν είναι υπερβολή να ισχυρισθούμε πως αν η κοινωνία πλήρωνε την απλήρωτη γυναικεία εργασία η οικονομία θα είχε υποστεί βαρύτατο πλήγμα και η χώρα θα δήλωνε πτώχευση.

H προσέγγιση του γυναικείου θέματος θα ήταν απόλυτα επιφανειακή αν δεν επισημαίναμε πως η στάση της κοινωνίας απέναντι στο γυναικείο θέμα είναι αντανάκλαση και συνεπώς συνάρτηση κοινωνικών παραγόντων
Αυτό που αποκαλούμε θέση της γυναίκας πρέπει να κριθεί σε σχέση με:
- Το άλλο φύλο
- Την οικογένεια
- Την ευρύτερη κοινωνία
- Το βαθμό συνειδητής αντιμετώπισης της θέσης αυτής από την ίδια τη γυναίκα (αυτοσυνειδησία)

Η θέση αυτή προσδιορίζεται από στοιχεία οικονομικά, νομικά, κοινωνιολογικά, ψυχολογικά, πολιτικά και πολιτιστικά.
Οι οικονομικές εξελίξεις παίζουν πρωταρχικό ρόλο, εφόσον ώθησαν τη γυναίκα στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας και έτσι αυξήθηκε η οικονομική της αυτονόμηση απέναντι στον άνδρα.
Ωστόσο η οικονομική αυτονόμηση της γυναίκας δε συνεπάγεται αυτόματα και την απελευθέρωσή της, γιατί το θέμα αυτό είναι πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο και θέλει ανάλογη αντιμετώπιση.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε πως η θέση της γυναίκας στην κοινωνία προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το βαθμό ωρίμανσης και ετοιμότητας της ίδιας.

Ο δρόμος της αυτοπραγμάτωσης περνά από την αυτοσυνειδησία.
Ουσιαστική απελευθέρωση δε φέρνει από μόνη της η οικονομική αυτοδυναμία.
Πώς αλήθεια μπορεί να πραγματώσει τον εαυτό της η γυναίκα;
Όχι βέβαια με τη χρησιμοποίηση του εαυτού της σαν αποδοτική μηχανή, ούτε αρκεί μόνο το γεμάτο πορτοφόλι .

Γυναίκες που  ξεχωρίζουν είναι γυναίκες αυτασφαλείς και  αυτάρκεις, γυναίκες που καταφάσκουν στη γυναικεία τους φύση και δε ζουν με το άγχος της υπέρβασής της.
Γυναίκες που συντρίβουν το στερεότυπο της διακοσμητικής θηλυκότητας και της υποτιθέμενης αδυναμίας και ανικανότητας.
Γυναίκες που νιώθουν ισοδύναμης  αξίας συνομιλήτριες με τους άνδρες και πορεύονται μαζί τους στο δρόμο της ζωής με αμοιβαίο σεβασμό, αλληλοεκτίμηση ,αξιοπρέπεια και συντροφικότητα .

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ

                             ΓΕΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗ –ΑΦΘΟΝΙΑ-ΑΡΜΟΝΙΑ

                                                                                                           Με αγάπη

                                                                                                     Βούλα Τεκτονίδου